Οι αρχαίοι μας πρόγονοι συνήθιζαν να το λένε ως παροιμία, ή σοφή και φιλοσοφημένη έκφραση. Οι επιστήμονες για τους φυσικούς νόμους που υπάρχουν με βάση αυτήν τη φράση. Η ερώτηση είναι: ισχύει αυτό και στις ανθρώπινες σχέσεις;
Με βάση την πολύχρονη εμπειρία μου πάνω στο θέμα, πιστεύω πως ισχύει αρκετά, με κάποιες ίσως μικρές εξαιρέσεις. Ο άνθρωπος γοητεύεται από το διαφορετικό, εντυπωσιάζεται από κάτι που δεν έχει ξαναδεί ή, στην περίπτωσή μας, κάτι που δεν μπορεί να κάνει, κάτι που δεν είναι, κάτι που είναι ενάντια σε κάποιες απόψεις του.Κάποιοι λένε "τα ομώνυμα απωθούνται", και είναι αλήθεια μόνο κατά το ήμισυ. Πόσες φορές δεν μου έτυχε να έχω τις ίδιες απόψεις, την ίδια γνώμη, τα ίδια ενδιαφέροντα και τον ίδιο χαρακτήρα με ένα άτομο, κι όμως να επιμένουμε και οι δύο πως είμαστε διαφορετικοί, πως δεν έχουμε καμία σχέση μεταξύ μας... Να αντιπαθούμε και να εκνευρίζουμε ο ένας τον άλλον, ενώ στο τέλος να καταλήγουμε φίλοι.
Η αλήθεια τελικά είναι πως τα ετερώνυμα έλκονται μόνο εώς ένα σημείο, και τα ομώνυμα απωθούνται μόνο εώς ένα σημείο. Στην περίπτωσή μου, έτυχε να είμαστε ομώνυμα, αλλά και ετερώνυμα ταυτοχρόνως, κι αυτό, ενώ φαίνεται ιδιαίτερα πολύπλοκο, είναι τελικά η καλύτερη περίπτωση. Είναι η μοναδική περίπτωση κατά την οποία μια φιλία μπορεί να ανθίσει και να μην μαραθεί ποτέ, εκτός κι αν το θέλουμε. Κι αυτό γιατί υπάρχει μια ισορροπία, όπως το γιν και το γιαν, όπως τα τέσσερα στοιχεία της φύσης, το καλό και το κακό. Άλλωστε τα πάντα σ' αυτόν τον κόσμο είναι βασισμένα στην ισορροπία των αντιθέτων, όλα δημιουργήθηκαν σε ζευγάρια, αλλά κανένα δεν υπερισχύει του αντιθέτου του.
Η απορία λύθηκε, τουλάχιστον για μένα. Τα ετερώνυμα δεν έλκονται 100% ούτε τα ομώνυμα απωθούνται 100%. Πάντα υπάρχει μια ισορροπία.
